‘Ze liggen er weer. Snel, nu zijn ze nog warm.’ Glunderend kwam collega D. het kantoor binnenlopen. Hij zwaaide met een versgebakken koek uit de kantine in zijn handen.
Ik keek naar het lekkers vanachter mijn computer. Het water liep me in de mond.
‘Jij kan het hebben, want jij bent vast 3 kilo afgevallen toen je ziek was’, zei ik terwijl ik de gevulde koek probeerde te negeren. Maar voordat D. weer achter zijn bureau plaatsnam, haalde hij het nog even voor mijn neus langs. Ik rook de amandelspijs. D. keek er triomfantelijk bij. Continue reading »
Jan 052018
Dec 062017
Nu nog voordeliger. 1 + 1 gratis, 2 + 2 gratis. Topmerken voor de laagste prijs. Als beste getest. Superrrr voordeel… Ik veegde met mijn vinger langs de aanbiedingen van het Kruidvat op de iPad. Het felle rood van de drogisterijketen stond in schril contrast met de grijze lucht van buiten. S. en ik zaten op de bank. We keken allebei naar ons eigen schermpje. Continue reading »
Nov 152017
Je kent ze, echt’, zei ik tegen C. in de rij voor de deur van Paradiso.
‘Leftfield?’ C. had er nog nooit van gehoord.
‘Je hebt ze live gezien op het Drum Rhythm Festival toen sigarettenmerken nog gewoon mochten sponsoren.’ C. kon het zich niet herinneren.
Er mocht inmiddels wel meer niet. Zoals roken in Paradiso, maar daar waren we mee gestopt. Na de geboorte van kind nummer 2 was ik sowieso met alles gestopt waar ik me in de tijd van door tabaksindustrie gesponsorde festivals mee bezighield.
Continue reading »
Oct 042017
‘Zeg eens Kaas.’
‘Kaas.’
Zeg eens Ka.’
‘Ka.’
‘Zeg eens Mer.’
‘Mer.’ Continue reading »
Aug 312017
‘Ik zou echt nooit in de stad willen wonen’, was het eerste dat G. tegen me zei toen ze in de deuropening stond. Hijgend had ze zich door het smalle trappenhuis een weg naar mijn appartement gewurmd. Ik schatte haar halverwege de vijftig. Ze was klein, hoekig en droeg een strakke legging onder een lange sweater. G. keek naar mijn grijze hoekbank die in verschillende delen op de grond stond en krabde tussen haar opgestoken geblondeerde haren.
Aug 012017
We zaten voor onze gehuurde stacaravan op een camping op een uurtje van Parijs, toen S. zei: ‘De moeder van Jack zag ik net in het zwembad, zij heeft een dikke reet zeg.’
Jack was het jongetje dat al dagen bij onze caravan rondhing. Het jochie was met zijn ouders en zusje Tilly op vakantie. Zo’n jongetje dat een te bleek Brits bekkie, fletse ogen en lichte sproeten had en geen enkele gêne kende. (‘Can I have a look in your caravan?’) Het Britse accent dat bij hem hoorde, klonk in onze Hollandse oren zo welbespraakt, dat we het grappig vonden om met hem te kletsen.
Continue reading »
Mar 022016
5 dingen die ik kan opsteken van mijn Surinaamse partner (en die het leven best wel eens aangenamer zouden kunnen maken). Lees de leefregels
