Lastig gebakje

Kauwend op een stukje chocola kwam ik het kantoor binnenwandelen. Collega T. wierp meteen een vraag voor mijn kiezen: ‘Hoe zou jij tompouce schrijven?’
De extra mini-toblerone die ik voor later wilde bewaren en in mijn hand had, propte ik snel in mijn broekzak. Blij dat de snoeppot bij de collega’s een deur verder weer was gevuld. Met de chocola nog tussen mijn tanden begon ik te spellen: ‘T, O, M, P, O, U, C, E.’
‘Precies’, zei collega T. ‘Dat dachten wij ook, maar de website van het Genootschap Onze Taal geeft iets anders aan.’
‘Wat dan?’
‘Tompoes, als in poes van poes.’
Ik nam plaats aan mijn bureau. ‘Dat vind ik niet passen’, antwoordde ik.
‘Het staat er anders echt.’
Samen met stagiaire K. zat T. achter haar beeldscherm. Ze hield haar armen over elkaar en keek bedenkelijk, K. keek al even vertwijfeld.
‘Een tompouce is een kleine damesparaplu en een tompoes is een gebakje’, ging T. verder.
Die betekenis van een kleine damesparaplu was mij tot dusver onbekend en Tom Poes was toch echt een stripfiguur van Marten Toonder. Geen gebakje met een roze bovenkant.
‘Laten we Het Witte Boekje erop naslaan’, opperde ik en ik pakte het witte taalgeweten erbij dat altijd rechts op mijn bureau ligt. Helaas stond hierin precies hetzelfde: de tompouce voor een damesparaplu en tompoes als gebakje. Met daarbij wel de uitzondering dat tompouce ook best een gebakje mag zijn.
Nu keek ik ook fronsend naar mijn computerscherm. Tompoes, tompoezen. Dat ziet er toch minder smakelijk uit dan een tompouce!
‘Hoe schrijft de HEMA eigenlijk tompouce?’ vroeg ik. ‘Als ze het ergens goed uitgezocht moeten hebben dan is het wel bij de HEMA, want de HEMA zonder tompouce is als BZV zonder Yvon Jaspers.’
‘Daar hadden we dus ook al naar gekeken’, antwoordde T. ‘Bij de HEMA is het gewoon een tompouce.’
‘En in het meervoud dan?’
‘Daar gaat het mis’, aldus T. ‘Bij de categoriegroep staat er op hema.nl duidelijk ‘tompoucen’. Klik je op die categorie, dan kom je op een pagina waar ze alleen maar schrijven ze over ‘tompouces’, als traktatie, kleine tompouces, online tompouces bestellen.’
Zo kwamen we ook niet verder.
‘Hoe eet jij eigenlijk je tompouce?’ wilde K. van T. weten.
‘De bovenkant haal ik eraf, dan eet ik de room, daarna de onderkant en dan pas de roze bovenkant.’
‘Ik ook’, zei K.
‘Ik ook’, antwoordde ik terwijl ik nog wat verder googlede en uitkwam bij deze blogpost. Ik pakte de mini-toblerone, haalde het uit de verpakking, stopte het minireepje in mijn mond en begon te lezen over tompoezen, tompouces, tompoucen, de betekenis, de herkomst en hoe je het moet schrijven. De eerste conclusie: wij hebben een nieuwe uitgave van Het Groene Boekje nodig, want sinds 2015 staat daarin opgenomen dat je wel degelijk ook tompoucen mag schrijven. De tweede conclusie: tompouce schrijven zonder fouten is al net zo lastig als een tompouce eten zonder geknoei!