Aug 012017

We zaten voor onze gehuurde stacaravan op een camping op een uurtje van Parijs, toen S. zei: ‘De moeder van Jack zag ik net in het zwembad, zij heeft een dikke reet zeg.’
Jack was het jongetje dat al dagen bij onze caravan rondhing. Het jochie was met zijn ouders en zusje Tilly op vakantie. Zo’n jongetje dat een te bleek Brits bekkie, fletse ogen en lichte sproeten had en geen enkele gêne kende. (‘Can I have a look in your caravan?’) Het Britse accent dat bij hem hoorde, klonk in onze Hollandse oren zo welbespraakt, dat we het grappig vonden om met hem te kletsen.

Nu dan de dikke reet van zijn moeder. Toen Jack en Tilly met hun ouders een paar uur later langs onze caravan liepen om te eten in het nabijgelegen restaurant, zag ik allesbehalve een flink achterwerk. Jacks mum zag er eigenlijk best afgetraind uit. Ze was sportief gekleed, droeg een zwarte strakke broek en een paars T-shirt. Een dikke kont verhullen, kon simpelweg niet in deze outfit.

Wat een verschil met de enorme lijven waar ik de hele week al tegenaan keek in het zwembad. Natuurlijk zijn er Britten in allerlei soorten en maten, maar op deze familiecamping waren ze over het algemeen extra extra large. Extra extra wit of extra extra roodverbrand. Met natte zwembroeken plakkend tegen hun schurende dijen en buikvet als rollades gevangen in fantasieloze badpakken, sjokten ze achter hun al net zo goedgevulde kroost aan. Telkens als je dacht dat het niet dikker kon, kwam er een nog groter exemplaar aangewaggeld.

Naast haargroei op ongewenste plekken, puisten, putten en striae, legde de weinig verhullende badkleding extra extra veel tattoos bloot. Tribal tattoos omringden hun gezette armen en staken boven bikinibroekjes uit. De namen van hun kinderen stonden in gotische letters, in schreefletters, in hun eigen handschrift, al dan niet met de geboortedatum ernaast op hun lichaam geschreven. Ik had engelenvleugels gezien op de rug van een man met daarboven het woord blessed getatoeëerd. Opgerekte kruizen, snauwende tijgers, vaal geworden vlammen, rozen, doodskoppen, rozen tussen de tanden van doodskoppen. Op een enkeling na was geen lichaam onbevlekt.

‘Die moeder van Jack heeft toch geen dikke reet?’ zei ik terwijl ik haar nakeek en dacht aan alle pafferige Engelsen die ik in het zwembad had gezien.
‘Dat is echt een dikke reet hoor’, antwoordde S.
Verbaasd keek ik hem aan.
‘Van alle vetzakken die hier zijn, wil je beweren dat zij een dikke reet heeft?’
S. dacht even na. ‘Zeker wel.’ Toen verscheen er een glimlach op zijn gezicht. ‘O, jij bedoelt dat ze dik is. Maar een “dikke reet” is in straattaal gewoon een lekkere kont. Zo eentje die goed gevuld is en een beetje omhoog staat.’
‘Een dikke reet is dus eigenlijk hartstikke vet?’
‘Zoiets.’
Ik pakte nog een handje chips uit het bakje dat voor me op de witte tuintafel stond en liet mijn blik weer vallen op passerende vakantiegangers. Met of zonder dikke reet, het is maar wie ernaar keek.

Sorry, the comment form is closed at this time.