Jan 212024

Het is zondagavond en we rijden op de A10 waar te veel licht brand in de gebouwen aan de Zuidas. Gloria Estefan vult de auto met haar ‘Dr., Dr., Dr., Dr., Dr. Beat’
Sinds een tijdje staat de autoradio op de nieuwe zender Joe, waar onder het mom van Good Times, Great Music vooral oude hitjes te horen zijn. 

Continue reading »
May 302023

Na het Jeugdjournaal volgt steevast de vraag: ‘Mogen we nog een stukje First Dates kijken?’
Eigenlijk vind ik het te laat, R. en J. liggen dan al gapend naast me op de bank onder een fleecedekentje. Hun ogen half dicht terwijl de reclame ons toeschreeuwt vanaf het tv-scherm. Omdat ik het stiekem ook leuk vind om te kijken, stem ik vaak toe.
‘Tien minuten dan.’

Continue reading »
Oct 162022

Als het even lukt, probeer ik voor te lezen voor het slapengaan. Dat doen we in mijn slaapkamer. Terwijl ik op de rand van mijn bed plaatsneem en het voorleesboek opensla, nestelt R. zich in mijn bed en trekt het dekbed tot onder haar kin om met volle aandacht naar mij te luisteren. Ze heeft weliswaar AVI uit en in groep 6 al het leesniveau van de middelbare school, toch lijkt juist zij het meest te genieten van het voorlezen.

Continue reading »
Jul 162022
‘Vroeger dacht ik dus’, begon M. ‘dat ik ALTIJD binnen een straal van een kilometer, al mijn boodschappen lopend zou kunnen halen. Dus niet.’ M. zat in haar tuinstoel met haar benen op een krukje, op haar vaste plekje in het hoekje van de tuin waar de zon het langst scheen.

Continue reading »

Jan 122022
‘Mama, wat is dit?’ R. hield een grijs doorzichtig cassettebandje omhoog. Het was gevallen uit de kast die volgepropt stond met fotoboeken, ordners met administratie, stapels ansichtkaarten, wat attributen van een oude Wii en een schoenendoos van Converse. Zo’n smalle, toevallig ook grijs, tot aan de rand toe gevuld met cassettebandjes.
Continue reading »
Jun 282018

‘Wat eten we vanavond?’ Ik had nog geen idee en dacht aan mijn moeder en hoe ze dan op zondagavond tot ons grote genoegen zo nu en dan antwoordde: ‘Dirk kookt vanavond.’ Wat inhield dat we patat zouden halen bij de dichtstbijzijnde snackbar, ongeveer vijfhonderd meter lopen van ons huis.
Continue reading »

May 152018

Kauwend op een stukje chocola kwam ik het kantoor binnenwandelen. Collega T. wierp meteen een vraag voor mijn kiezen: ‘Hoe zou jij tompouce schrijven?’
De extra mini-toblerone die ik voor later wilde bewaren en in mijn hand had, propte ik snel in mijn broekzak. Blij dat de snoeppot bij de collega’s een deur verder weer was gevuld. Met de chocola nog tussen mijn tanden begon ik te spellen: ‘T, O, M, P, O, U, C, E.’ Continue reading »

Apr 092018

‘Wat kijk je sip’, zeg ik tegen R. Ze zit aan tafel met haar armen over elkaar en kijkt boos naar het vel papier voor zich. Haar kleurpotloden liggen ernaast. Weggesmeten.
De houten eitjes, haasjes en kuikentjes van de paastakken bungelen als nieuwsgierige toeschouwers boven de tekening. Of eerder als pastelkleurige ramptoeristjes, gezien de ernst op het gezicht van R. Continue reading »

Mar 052018

Het duurde nog weken voordat het zover was, maar achter de opgestapelde winkelmandjes bij de kassa was het al volop Pasen. Er lagen paasschuimpjes, eitjes met vulling, eitjes zonder vulling, holle eitjes, praline eitjes. Chocoladepaashazen stonden in nette rijtjes de winkel in te glimmen in hun gekleurde folies. Het was maandagochtend en druk in de supermarkt. Continue reading »

Feb 042018

Het is winter, 2010. Die avond eet ik bij mijn oma in haar aanleunappartement voor senioren. We zitten aan de houten eettafel bij het keukenblokje achterin de woonkamer. Mijn oma heeft de tafel schuin gezet, zodat we allebei uit het raam kunnen kijken. Buiten is het donker en ik zie vooral de lamp die boven de tafel hangt, weerspiegeld in het glas. We zwijgen. De klok tikt. Op onze borden liggen resten boerenkool en jus. Dan zegt mijn oma: ‘Vroeger vond ik je altijd een turkie. Altijd maar in het zwart. Waarom moet het nou altijd zwart zijn?’ Continue reading »